[Review] ９５（キュウゴー）

     สวัสดีค่า ห่างหายไปเสียนานกับการรีวิวนิยายญี่ปุ่น ที่จริงแล้วยังอ่านอยู่เรื่อยๆ นะคะแต่ไม่ได้มาเขียนเป็นกิจลักษณะเพราะติดธุระส่วนตัวหลายๆ อย่าง พอหาเวลาได้ มีไฟจะเขียนเลยว่ามาเขียนรวบยอดอัพเดตให้ถึงปัจจุบันไปเลยดีกว่าจะได้ไม่ค้างคาค่ะ

     สำหรับหนังสือเล่มนี้ เราเริ่มอ่านเพราะถูกนำมาสร้างเป็นละครและลูกชาย (ไคโตะ) แสดงนำค่ะ 55555 ซื้ออ่านด้วยเหตุผลแค่นี้เลยจริงๆ พอประกาศละครปุ๊บเข้าคินเดิลไปหาหนังสือแล้วกดมาอ่านปั๊บเลย ลัดคิวกองดองทุกเล่มเพื่อลูกชายมากค่ะ 

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : 95 (Kyuugo)

ผู้เขียน : 早見 和真 (Kazumasa Hayami)

สำนักพิมพ์ : 角川文庫 (Kadokawa Bunko)

จำนวนหน้า : 326 หน้า

ราคา : 690 เยน

     ฮิโรชิเงะ อาคิฮิสะ (広重秋久) ในวัยเกือบ 40 ปีได้รับอีเมลจากรุ่นน้องในโรงเรียนชื่อ "นิชิมุระ โอเมกะ" ที่อยากขอสัมภาษณ์เพื่อทำโครงงานในธีมปี 1995 ตอนแรกอาคิฮิสะไม่คิดอะไรมากนักเพราะโครงงานนี้สมัยตัวเองเป็นนักเรียนก็เคยทำ แต่เขากลับสะกิดใจกับชื่อของเด็กหญิง และยิ่งได้พบกับเธอเขายิ่งรู้สึกตะหงิดใจแปลกๆ เพราะดูเด็กคนนี้โตกว่าวัย ทั้งยังรู้เรื่องของเขาดีผิดคาดจนน่าแปลกใจ เด็กหญิงคนนั้นนัดอาคิฮิสะมาคุยกันที่ร้านกาแฟเมเคะเมเคะ (メケメケ) ร้านประจำของเขาในอดีตและสอบถามเกี่ยวกับความทรงจำของอาคิฮิสะในปี 1995

     ย้อนกลับไปในปี 1995 หรือเมื่อประมาณ 18 ปีก่อน สมัยที่อาคิฮิสะยังเป็นนักเรียนม.ปลายโรงเรียนเซโจ (星城学院) ที่เรียบร้อย ตั้งใจเรียน แต่ชีวิตกลับพลิกผันเมื่อเขาเจอเข้ากับโศกนาฎกรรมแก๊สซารินเข้า แม้ตัวเขาจะไม่ได้เป็นผู้ประสบภัย แต่ก็มีเพื่อนและคนรู้จักเขาหลายคนที่เสียไปจากเหตุการณ์นี้ บวกกับคำทำนายของนอสตราดามุสที่บอกว่าโลกจะแตกในปี 1999 ทำให้มุมมองของอาคิฮิสะที่มีต่อโลกเปลี่ยนไป

     ในช่วงที่อาคิฮิสะกำลังสับสน ก็มีแก๊งค์เด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่าชวนอาคิฮิสะเข้ากลุ่ม ทั้งยังเรียกเขาว่า คิว ซึ่งเป็นชื่อเล่นของอาคิฮิสะในสมัยม.ต้นด้วย โดยจุดรวมพลของพวกเขาคือชั้นลอยของร้านเมเคะเมเคะ มีโช (ซุซุกิ โชทาโร่ 鈴木翔太郎) ลูกชายนักการเมืองสุดหล่อเป็นผู้นำ และมีมัลโก้ (มารุยามะ โคอิจิ 丸山浩一) ลูกชายร้านขายเสื่อเก่าแก่ เลโอ (ซาคาอิ เรโอะ) ซึ่งมีพ่อเป็นหัวหน้าแก๊งค์ผู้มีอิทธิพล โดยอน (ชินคาวะ มิจินางะ 新川道永) ลูกครึ่ง และมีคิชิ เซระ (岸セイラ) หญิงสาวอีกคนที่เรียนในโรงเรียนเซโจและสนิทกับกลุ่มโชมาตั้งแต่สมัยอนุบาล

     พวกโชได้เปลี่ยนแปลงวิธีคิดหลายอย่างของคิว ทั้งชักชวนให้ลองดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ทำตัวให้ดูดี มีเรื่องชกต่อย ใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยง และเหนือสิ่งอื่นใดที่โชพยายามเน้นย้ำคือความสัมพันธ์ระหว่าง "เพื่อน" ด้วยกัน ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนแปลงในชีวิตวัยรุ่นของคนในกลุ่มและความทรงจำที่ไม่อาจลืมทั้งหลายเหล่านั้นก็เกิดขึ้นในปี 1995 นั้นเอง

     ถ้าพูดกันตามความรู้สึก เราไม่ชอบเรื่องนี้เลยค่ะ ตอนอ่านยอมรับเลยว่าค่อนข้างฝืน อาจเพราะไม่ใช่แนวด้วยส่วนหนึ่งเลยไม่ได้รู้สึกสนุก คือเราไม่อินกับเรื่องวัยรุ่นชกต่อย หาเรื่องใช้ความรุนแรงหรืออะไรแนวๆ นี้ หลายฉากที่อ่านแล้วเบ้หน้าก็มี คือเข้าใจนะว่าเป็นเรื่องมิตรภาพวัยรุ่นและขายบรรยากาศปี 1995 ที่ยังอยู่ในยุคอนาล็อก ยังใช้เพจเจอร์ในการสื่อสารกันอยู่ แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าการกระทำของตัวละครทั้งหลายมันแปลกๆ ชอบกล เรื่องเหตุการณ์แก๊สซารินที่ตอนแรกคิดว่าจะเกี่ยวพันกันมากกว่านี้ก็เหมือนแค่ใส่มาเรียกแขกเฉยๆ เพราะมันเป็นเหตุการณ์สะเทือนขวัญในยุคนั้นจริง แต่ไม่ได้มีการสานต่อว่านอกจากทำให้คิวเป๋แล้วมันยังมีผลกระทบอะไรต่อสังคม ชีวิตหรือวิธีคิดของเด็กๆเลยนอกจากคิวคนเดียว

     ในส่วนของสมาชิกกลุ่มแต่ละคนก็มีปมที่แตกต่างกันไป อย่างโชที่เป็นลูกหลานนักการเมืองระดับประเทศก็มีเรื่องหน้าตาทางสังคมที่ต้องรักษา มัลโก้ที่ในอนาคตต้องรับช่วงต่อกิจการที่บ้านทั้งที่ใจไม่ได้รักชอบ เลโอที่อยู่ในวงการสีเทา หรือโดยอนที่มีปมเพราะรูปร่างหน้าตาที่ชัดเจนว่าเป็นลูกครึ่งจนโดนเลือกปฏิบัติ ส่วนเซระเองก็มีปมในอีกแง่หนึ่งเช่นกัน

     ในเรื่องของภาษาส่วนตัวว่าไม่ได้ยากแต่ก็ไม่ได้ง่าย บรรยายได้เห็นภาพค่อนข้างชัดเจน และเนื้อเรื่องอันนี้ต้องแล้วแต่จริตของแต่ละคนจริงๆ ค่ะ คนชอบก็อาจจะว่าสนุก แต่สำหรับเราต้องใช้คำว่าฝืนทนอ่านอยู่ค่อนข้างนานเลยกว่าจะไถจนจบเล่มได้ ใครที่สนใจอย่าเพิ่งเชื่อเราและลองไปอ่านหรือดูละครก่อนก็ได้ค่ะ ตอนนี้กำลังออนแอร์ทางช่อง TV Tokyo อยู่ ส่วนจะมีเข้าสตรีมมิ่งไหม เข้าไทยหรือเปล่า อันนี้ต้องรอติดตามจากทางแพลตฟอร์มต่างๆอีกทีค่ะ

     แล้วพบกันใหม่เล่มหน้าค่ะ