[Review] การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก

“บางครั้งแค่การมาสู่ของคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนแปลงอีกคนหนึ่งไปชั่วชีวิต”

         คำโปรยบนปกหลังของหนังสือชวนให้สะดุดใจ ด้วยความที่เรานั้นเริ่มติดตามผลงานของเฮียมูมาได้สักระยะแล้ว พอได้ข่าวว่าเล่มนี้สำนักพิมพ์กำมะหยี่ได้นำกลับมาพิมพ์อีกครั้งทำให้เราดีใจมาก เพราะหนังสือเล่มเก่าๆของเฮียมูที่เคยพิมพ์ไปนั้น บางเล่มก็หาซื้อไม่ได้แล้ว นับเป็นเรื่องดีสำหรับแฟนๆเฮียมูรุ่นใหม่ที่จะได้มีโอกาสครอบครองหนังสือเล่มสวยเนื้อหาดีของเฮียมูกันได้อีกรอบหนึ่ง งานหนังสือรอบที่ผ่านมานี้เราจึงตรงไปสอยมาโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

         เมื่อกลับมาถึงบ้าน แน่นอนว่าเราเลือกหยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาเป็นเล่มแรกๆที่อ่านเลยทีเดียว ซึ่งอ่านแล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ โดยส่วนตัว เราไม่ชอบสำนวนแปลของคุณนภดล แต่เล่มนี้ผู้แปลคือคุณโตมร ศุขปรีชา ซึ่งเราว่าภาษาในเล่มนี้เป็นภาษาที่อ่านแล้วไม่ต้องมีการตีความซ้ำ สามารถรับและย่อยได้ง่ายกว่า ด้วยความเรียบง่ายของรูปประโยคที่อ่านแล้วกระทบใจทำให้ได้รับอรรถรสของเนื้อเรื่องได้อย่างเต็มที่

         เรื่องราวในเล่มนี้กล่าวถึงตัวละครหลักๆ 4 ตัว นั่งคือฮาจิเมะ ชิมาโมโตะ อิซูมิ และยูกิโกะ โดยผู้ดำเนินเรื่องนั้นคือตัวฮาจิเมะเอง เรื่องราวเริ่มขึ้นโดยกล่าวถึงตัวฮาจิเมะและชิมาโมโตะในวัยเด็ก วัยที่ยังไม่เข้าใจในเรื่องของความรัก เมื่อฮาจิเมะได้พบและเป็นเพื่อนกับชิมาโมโตะผู้มีความบกพร่องทางร่างกายเนื่องจากโรคโปลิโอในสมัยเด็ก แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคสำหรับฮาจิเมะในการที่จะคบกับชิมาโมโตะ เนื่องด้วยทั้งสองนั้นเป็น “ลูกคนเดียว” ซึ่งสำหรับสังคมในสมัยนั้นแล้วเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยจะพบเห็นได้บ่อยนัก คำว่า “ลูกคนเดียว” นี้ เป็นสิ่งที่ดึงดูดให้ทั้งสองเข้าหากัน เรื่องราวดำเนินไปท่ามกลางเสียงเพลงของแนต คิง โคล และ บิง ครอสบี้ ก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มแยกห่างกันไปเพราะการเรียนและความเจริญเติบโตของร่างกายที่เริ่มเปลี่ยนแปลงไป

          เมื่อฮาจิเมะแยกจากชิมาโมโตะ เขาก็ได้พบกับอิซูมิและคบหากันอย่างคนรัก แต่ในที่สุดแล้ว เขากลับทำร้ายเธออย่างเลวร้ายที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำให้ผู้หญิงร้าวรานใจได้ ซึ่งสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขาเอาก็เปลี่ยนแปลงไปเช่นกัน หลังจากที่เขาเลิกกับอิซูมิ เขาก็ปล่อยชีวิตให้ไหลไปกับฟันเฟืองของวันเวลาและสังคมโดยไร้จุดหมาย จนกระทั่งเขาได้พบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง นั่นก็คือยูกิโกะ ทั้งสองแต่งงานกันและทางพ่อตาก็ได้สนับสนุนให้ฮาจิเมะทำกิจการของตัวเอง ซึ่งตัวเขาเองได้เลือกทำบาร์แจ๊ซ กิจการของเขารุ่งเรืองดี เขาประสบความสำเร็จในชีวิต มีชีวิตครอบครัวที่มีความุสุข มีลูกที่น่ารัก เมื่อมองจากภายนอกแล้ว เขานับได้ว่าเป็นบุคคลที่มีทุกสิ่งเพียบพร้อม

           จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อชิมาโมโตะได้เดินเข้ามาในบาร์ของเขาในวันฝนตก จึงเหมือนกับเป็นการกวนตะกอนในใจที่สงบนิ่งมานานของฮาจิเมะขึ้นมาอีกครั้ง ระหว่างรักแรกของเขากับภรรยา ตัวเขาเองจะต้องเลือกแค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเท่านั้น

        “มีบางสิ่งไม่อาจหวนคืนกลับได้ เมื่อมันเริ่มต้นเดินไปข้างหน้า มันก็ไม่อาจกลับไปเป็นสิ่งที่เคยเป็นอีก ฮาจิเมะ” เมื่อความสัมพันธ์สุดแสนซับซ้อนนี้ได้ดำเนินมาถึงจุดสิ้นสุด ในตอนสุดท้าย ฮาจิเมะนั้นเลือกยูกิโกะ ถ้าจะให้มองว่าฮาจิเมะนั้นรักฝ่ายใดมากกว่าระหว่างชิมาโมโตะกับยูกิโกะ ความรักของฮาจิเมะกับทั้งสองคนนั้นเป็นความรักที่เหมือนกันแต่ก็ไม่เหมือนกัน การที่ฮาจิเมะตัดสินใจเลือกยูกิโกะ เหมือนกับจะเป็นการบอกว่า ในท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่เราควรจะทำคือ อยู่กับปัจจุบัน อดีตอาจจะมีผลกับเราเมื่อเราเลือกให้มันเข้ามามีอิทธิพลในชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้ว อดีตนั้นก็เป็นได้แค่สายลมที่พัดมาแล้วผ่านเลยไปโดยไม่ย้อนกลับมาอีก ถึงฮาจิเมะจะรักชิมาโมโตะมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็รู้ว่า เขาไม่สามารถที่จะคว้าชิมาโมโตะเอาไว้ได้อีก อีกทั้งตัวเขาเองก็ยังรักยูกิโกะ ยูกิโกะเองก็รักเขา และยูกิโกะนั้นมี “ความเป็นจริง” ที่ตัวเขาเองได้หลงลืมไปหลังจากได้พบกับชิมาโมโตะอีกครั้ง

          หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ เราถึงกับต้องปิดหนังสือค้างเอาไว้อีกครู่หนึ่ง ไม่สามารถหยิบหนังสือเล่มต่อไปขึ้นมาอ่านต่อโดยทันทีได้ เพราะเรื่องราวของทุกคนยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด มีบรรยากาศของความเศร้าและความเหงาลอยวนอยู่รอบตัวหนังสือบางๆ ในรูปประโยคที่ดูเรียบๆ แต่ทำไมถึงทำให้เกิดความรู้สึกเหงาได้ถึงขนาดนั้น? สิ่งนี้อาจเป็นจุดเด่นของหนังสือเล่มนี้ ถึงบรรยากาศจะไม่สดใส แต่ก็ไม่ได้ทำให้หลั่งน้ำตา มันสะกิดใจคนอ่านให้เกิดรอยบางๆ รวมถึงทำให้เราได้มองความรักในอีกจุดหนึ่ง บางครั้ง ความรักก็ไม่ได้หมายถึงการครอบครอง และความรักที่เป็นสีเทาเหมือนเวลาฝนตกก็ไม่ได้ทำให้เราต้องเสียน้ำตาเสมอไป เมื่อลองพิจารณาดีๆแล้ว เราจะพบความจริงของความรักในสิ่งเหล่านั้นอย่างแน่นอน

ชื่อหนังสือ : การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก

ผู้เขียน : Haruki Murakami

ผู้แปล : โตมร ศุขปรีชา

สำนักพิมพ์ : สำนักพิมพ์กำมะหยี่

ปล. เขียนรีวิวหนังสือแบบจริงจัง(?)ในมุมมองของเราเองครั้งแรกค่ะ ตัวเราเองก็ยังเป็นนักอ่านที่อ่อนด้วยประสบการณ์ และในด้านการวิจารณ์ วิเคราะห์เป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ก็ยิ่งแล้วใหญ่ ถ้าอ่านแล้วรู้สึกขัดใจหรืออยากแสดงความคิดเห็นอะไร สามารถมาถกกันได้นะคะ จะยินดีมากถ้ามีคนมาพูดคุยเกี่ยวกับหนังสือด้วยกันค่ะ ^^