[Review] かにみそ

 

     สวัสดีค่า กลับมาพบกับรีวิวหนังสือนิยายญี่ปุ่นอีกเช่นเคย สำหรับเล่มนี้เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นสองเรื่องที่ได้รับรางวัลนิยายสองขวัญญี่ปุ่นครั้งที่ 20 ด้วยค่ะ ที่จริงแล้วเรากดเล่มนี้มาใน Google Play Books พร้อมกับอีกสองเล่มเพราะได้ส่วนลดซื้อหนังสือตอนนั้น แต่กดมาแล้วก็ดองเอาไว้ซะนาน จนตอนนี้ที่ซื้อเครื่องอีรีดเดอร์แล้วเลยแปลงไฟล์ทั้งสามเล่มส่งเข้าคินเดิลซะจะได้อ่านได้ง่ายขึ้น ถึงได้หยิบเล่มนี้มาอ่านจริงจังสักทีค่ะ

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : かにみそ (Kanimiso)

ผู้เขียน : 倉狩 聡 (Kuragari Sou)

สำนักพิมพ์ : 角川ホラー文庫 (Kadokawa Horror Bunko)

จำนวนหน้า : 231 หน้า

ราคา : 616 เยน 

  かにみそ (มันปู)  

     ตัวเอกเป็นชายหนุ่มไม่เอาอ่าวคนหนึ่ง เขาเก็บปูที่ปั้นก้อนดินอยู่ริมชายหาดกลับบ้านมา ตอนแรกปูก็ยังเป็นปูปกติ เขาลองเลี้ยงปูด้วยอาหารหลายอย่าง แต่ดูเหมือนปูนั้นจะชอบเนื้อเป็นพิเศษแถมยังดูเหมือนจะชอบดูทีวีด้วย พอเวลาผ่านไปสักพัก ปูก็เริ่มตัวโตขึ้น สนทนากับเขาได้ ไต่ออกจากโหลมาเปิดปิดทีวีดูเองได้ ส่วนชายหนุ่มก็เริ่มออกไปหางานพิเศษทำเพื่อหาเงินมาซื้ออาหารให้ปูที่เริ่มกินจุขึ้นทุกวันๆ

     งานที่ตัวเอกไปทำนั้นคืองานขนของในห้องเย็น เขามีความสัมพันธ์กับสาวที่ทำหน้าที่คุมห้องเย็นนี้ จนกระทั่งวันหนึ่ง ตัวเอกพลั้งมือฆ่าสาวคนนี้ตายและเอาปูมาช่วยจัดการศพ ส่วนปูนั้นเมื่อได้ลิ้มรสเนื้อมนุษย์แล้วก็เกิดติดใจ ต้องการเนื้อมนุษย์มากขึ้น...

  百合の火葬 (ประชุมเพลิงลิลี่)  

     ตัวเอกเป็นนักศึกษามหาลัยที่พ่อเพิ่งเสีย ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้อาลัยอาวรณ์หรือชอบพอพ่อของเขานัก เพราะพ่อเป็นเพลย์บอย เป็นชายที่เลวร้ายที่สุดในสายตาลูก ซ้ำเขายังนึกไม่ชอบด้วยซ้ำที่เขามีหน้าตาคล้ายกับผู้ชายพรรค์นั้น ส่วนแม่ของเขานั้นหนีออกจากบ้านไปตั้งแต่ตอนเขายังเป็นเด็ก เมื่อเขาจัดการงานศพของพ่อมาจนถึงวันสุดท้าย จู่ๆ ก็มีหญิงแปลกหน้าคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้นและมาอาศัยอยู่ที่บ้านของเขา ซึ่งเธอรู้เรื่องพ่อของเขาและชีวิตของเขาในวัยเด็กด้วย เธอเข้ามาช่วยทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว และดูแลเขาประดุจแม่แท้ๆ ทำให้เขานึกสงสัยว่าหรือหญิงผู้นี้จะเป็นแม่ของตนที่หนีหายไปเมื่อนานมาแล้ว แต่เขาเองก็ไม่มีความกล้าพอที่จะถามเธอ ได้แค่ใช้ชีวิตด้วยกันไปเรื่อยๆ เท่านั้น

     วันหนึ่ง หญิงสาวผู้นี้ได้เอ่ยปากขอปลูกดอกลิลี่ในพื้นที่ว่างด้านหลังบ้าน ชายหนุ่มเห็นว่าที่ว่างนั้นไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่แล้วและสักวันหนึ่งก็ต้องขายออกไปอยู่ดี จึงอนุญาตให้เธอปลูกดอกลิลี่ได้ หญิงสาวทั้งรักและทนุถนอมดอกลิลี่เหล่านี้มาก แต่ดอกลิลี่เหล่านี้กลับมีกลิ่นและบรรยากาศประหลาดที่ชวนให้เกิดความรู้สึกไม่ดีอยู่...

     เรื่องมันปูจะออกแนวขยะแขยงและชวนคิดมากพอสมควร หลายท่อนในเรื่องจะแอบให้ฟีลถกปรัชญาชีวิต ซึ่งมาพร้อมความฉลาดของปูและความน่าขยะแขยงของมนุษย์ด้วย พออ่านไปก็จะมีหลายจุดที่ชวนเอ๊ะว่าเนื้อแท้ของมนุษย์เรานั้นที่จริงแล้วเป็นแบบไหนกันแน่ ส่วนเรื่องลิลี่จะให้ฟีลถึงความผูกพันของครอบครัว ทั้งยังเล่นกับหัวใจและความรู้สึกของมนุษย์มากกว่าเรื่องมันปูแต่ตัดในส่วนของความน่าขยะแขยงออกไป เหลือแค่ความรู้สึกคลุมเครือและอึดอัดที่มากกว่าเรื่องมันปู

     ส่วนตัวแล้วค่อนข้างชอบเรื่องในเล่มนี้ทั้งคู่เลยค่ะ แต่ถ้าถามว่าชอบเรื่องไหนมากกว่า ขอให้เรื่องดอกลิลี่มากกว่ามันปูสักหน่อย คือมันปูก็สนุกแหละ แต่มันจะมีความขยะแขยงชวนแหวะในอีกลักษณะหนึ่งที่อธิบายไม่ถูก ส่วนลิลี่นั้นจะเป็นความสยองที่ละมุนกว่า แต่ใดๆ คือทั้งสองเรื่องภาษาไม่ได้ง่ายเท่าไหร่นัก ต้องใช้เวลาในการอ่านพอสมควรทั้งที่จำนวนหน้าก็ไม่ได้เยอะมาก แต่เวลาที่เสียไปกับเนื้อเรื่องเราถือว่าคุ้มค่าค่ะ โดยรวมๆ แล้วเราว่าก็สมมงที่เป็นหนังสือรางวัลอยู่นะ อ่านแล้วรู้สึกได้อะไรที่มากกว่าความสยอง เหมือนมันทิ้งความรู้สึกแปลกๆ ให้อวลอยู่กับเราหลังอ่านจบได้อีกสักพักเลยค่ะ ถ้าใครชอบเรื่องแนวสยองขวัญแต่ไม่ชอบเลือดสาดแบบตรงๆ หรือผีหลอกตุ้งแช่ เราว่าเล่มนี้ก็เป็นอีกเล่มที่น่าลองหยิบมาอ่านค่ะ

     แล้วพบกันใหม่เล่มหน้าค่ะ