[Review] アフターライフレストラン ―お客さまは幽霊です―

 

     สวัสดีค่า ช่วงรีวิวหนังสือในกองดองของเรากลับมาแล้ว จริงๆ ตั้งใจจะอ่านและเขียนให้เยอะกว่านี้นะคะ แต่ด้วยอะไรหลายๆ อย่างก็ไม่สามารถจริงๆ ปีนี้เลยดูน้อยๆ ลงไป แต่ถ้าเป็นไปได้จะพยายามหาทางอ่านและมาอัพให้บ่อยขึ้นค่ะ

     สำหรับเล่มนี้เป็นหนังสือที่เราซื้อและดองไว้นานมากแล้วตั้งแต่สมัยที่ไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นเลย ด้วยความที่ช่วงนั้นอินกับอะไรที่เป็นร้านค้า เป็นของกินทั้งหลายเลยซื้อมาตั้งแต่ออกใหม่ๆ ตั้งใจจะหยิบมาอ่านหลายรอบมากแล้ว แต่แปลกมากที่เหมือนในตอนนั้นตัวเองอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เลยพักไว้ก่อน แล้วเป็นแบบนี้มาหลายรอบมาก จนรอบนี้ที่หยิบมาอ่านกลายเป็นว่าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ภาษาก็ไม่ได้ยาก อ่านได้ปกติเหมือนที่อ่านเรื่องอื่นทั่วไป ก็รู้สึกแปลกๆ ดีเหมือนกันค่ะว่าทำไมกันนะ

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : アフターライフレストラン ―お客さまは幽霊です― (Afterlife Restaurant -Okyaku-sama wa Yuurei desu-)

ผู้เขียน : 京本喬介 (Kyomoto Kyosuke)

สำนักพิมพ์ : メディアワークス文庫 (Mediaworks Bunko)

จำนวนหน้า : 306 หน้า

ราคา : 590 เยน + ภาษี

     ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่ห่างจากตัวเมืองและไร้ผู้คนอาศัย ที่นั่นมีร้านอาหารแห่งหนึ่งเปิดให้บริการอยู่ โดยลูกค้าของร้านนี้จะเป็นวิญญาณ ดำเนินงานโดยเชฟฮิสึจิ (日辻) เชฟอัจฉริยะผู้ทำอาหารได้ทุกประเภทบนโลก และมิสึกิ (みづき) พนักงานเสิร์ฟสาวจอมตะกละที่หิวโหยอยู่ตลอดเวลา ลูกค้าวิญญาณที่มาที่ร้านจะได้รับบริการจากเชฟทั้งในด้านของอาหารเมนูพิเศษ หรือในบางครั้งก็เป็นความช่วยเหลือนอกเหนือจากนั้น

     ลูกค้าที่มาที่ร้านมีทั้งคุณแม่ยังสาวที่อยากให้ลูกชายของตนได้กินแฮมเบิร์กของตนเองอีกสักครั้ง เด็กหนุ่มยากไร้ที่แอบหลงรักสาวข้างเดียวแต่ไม่มีโอกาสได้คุยกันเลยจนกระทั่งเสียชีวิต ลูกค้าร่างใหญ่ที่กินรสเผ็ดจัดได้หน้าตาเฉย วิญญาณหญิงสาวที่มาขอทำงานที่ร้านโดยมีจุดประสงค์แอบแฝง และที่มาที่ไปของร้านอาหารรวมถึงเรื่องราวของเชฟฮิสึจิและมิสึกิเอง

     ส่วนตัวแล้วว่าประเด็นในเล่มนี้ยกเรื่องราวขึ้นมาได้น่าสนใจในระดับนึง แต่ละตอนไม่ยาวมากและดูมีอะไรในตัวเองเหมือนเป็นเรื่องราวย่อยๆ มาต่อกัน แต่ประเด็นหลักๆ ไม่ได้เด่นชัดขนาดนั้น อ่านเอาเพลินๆ ไม่คิดมาดได้ การบรรยายลักษณะอาหารก็ดูน่ากินดี แต่ใช้คำทับศัพท์ภาษาฝรั่งเศส (เป็นตัวคาตาคานะ) ซะเยอะ ซึ่งเป็นจุดนึงที่ทำให้คนอ่านงงได้ง่าย

     แต่มีจุดที่ส่วนตัวไม่ชอบเลยคือคาแรคเตอร์ของมิสึกิ คือเป็นคนที่น่ารำคาญมากกกกกกก เอะอะก็กิน ตะกละ อะไรๆ ก็จะกิน เวลาเสิร์ฟอาหารอะไรให้ใครก็โวยวายแต่เรื่องว่าตัวเองจะกินด้วยๆ จนเชฟถึงขั้นต้องล็อกกุญแจตู้เย็นไว้เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะเอาของในตู้เย็นออกมากินหมด ไปขอของกินลูกค้า อดทนกับเรื่องของกินไม่ได้ ซึ่งส่วนตัวมองว่ามันล้นเกินปกติมากเลยเป็นจุดพิจารณานึงว่าคาแรคเตอร์มันเด่น (ในทางน่ารำคาญ) เกินไป

     โดยรวมแล้วถือว่าเป็นเล่มหนึ่งที่อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ได้หวือหวา แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นแย่หรือน่าเบื่ออะไร ภาษาอย่างที่บอกว่ามีคำทับศัพท์เกี่ยวกับการทำอาหารเป็นภาษาฝรั่งเศสเยอะ ซึ่งอาจเป็นจุดหลักที่ทำให้รู้สึกได้ว่า "อ่านไม่รู้เรื่อง" ได้ด้วยเหมือนกัน แต่ถ้าข้ามตรงจุดนี้ไปได้ก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรมาก

     แล้วพบกันใหม่ในรีวิวเล่มหน้าค่ะ