[Review] 響野怪談

     สวัสดีค่ะ ห่างหายจากการเขียนรีวิวนายายญี่ปุ่นไปนานมาก หลังจากเรื่อง 記憶屋 แล้วก็มีอ่านเล่มต่อด้วยค่ะ แต่ไม่ได้เอามาเขียน วันนี้เลยกลับมาอีกครั้งกับผลงานเล่มใหม่ของคนเขียน 記憶屋 ค่ะ

     ที่จริงแล้ว ตอนแรกเรามีเรื่องอื่นที่อ่านค้างไว้อยู่อีกหลายเล่ม แต่พอดีไปเจอเล่มนี้ที่คิโนะ พอเห็นว่ามีเรื่องใหม่ของคนเขียนคนนี้ก็ซื้อกลับมาเลยค่ะ เรียกได้ว่าซื้อเพราะชื่อคนเขียนเลย 5555

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : 響野怪談 (Hibikino Kaidan)
ผู้เขียน : 織守きょうや (Kyoya Origami)
สำนักพิมพ์ : 角川ホラー文庫 (Kadokawa Horror Bunko)
จำนวนหน้า : 256 หน้า
ราคา : 600 เยน + ภาษี


     เล่มนี้เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญเล็กๆแนวเรื่องสั้นขนาดสั้น (short short story) จำนวนหน้าของแต่ละเรื่องจะอยู่ที่ประมาณ 5-10 หน้าเท่านั้นเอง โดยเรื่องเล่าในเล่มจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับครอบครัวฮิบิคิโนะ ที่ประกอบไปด้วยคุณพ่อผู้ทำงานในสำนักพิมพ์ เขียนคอลัมน์เกี่ยวกับเรื่องลึกลับทั้งหลาย และลูกชาย 4 คน เริ่มจากลูกชายคนโตนัตสึโอะ (夏生) สมาชิกชมรมบาสเกตบอล พี่ชายคนรองชูยะ (秋也) เป็นหนอนหนังสือตัวยง ฝาแฝดโทริ (冬理) ผู้คอยปกป้องฮารุกิจากบรรดาสิ่งแปลกประหลาดทั้งหลายอยู่เสมอ และฮารุกิ (春希) ลูกชายคนสุดท้องของบ้านฮิบิคิโนะที่แสนจะกลัวผี แต่เจ้าตัวดันมีเซนส์ทางวิญญาณแรงจึงมักจะเห็นวิญญาณหรือดึงดูดเรื่องแปลกๆเข้าหาตัวเสมอ ซึ่งพอเห็นแล้วหรือได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ตัวฮารุกิและคนในครอบครัวก็ต้องหาทางรับมือกับเรื่องเหล่านั้น

     เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นรอบตัวมีมากมาย เช่น โทรศัพท์ที่มักจะโทรมาเวลาฮารุกิเฝ้าบ้านคนเดียว รองเท้าผ้าใบปริศนาที่กลับมาที่บ้านทุกปีแม้จะเอาไปทิ้งแล้ว น้องสาวของเพื่อนร่วมชั้นที่มักจะคุยกับคนที่เธอเรียกว่า "คุณยาย" หรือคนเรื่องของที่แอบอยู่ในลิฟต์คอนโด เป็นต้น ช่วงต้นเล่ม แต่ละเรื่องจะแยกจากกันโดยสิ้นเชิง มีความเกี่ยวข้องกันแค่ตัวละครในบ้านฮิบิคิโนะ แต่พอท้ายเล่ม เรื่องแต่ละเรื่องจะเริ่มมีความต่อเนื่องกันค่ะ และแน่นอน ท้ายเรื่องแอบมีหักมุมนิดหน่อยเกี่ยวกับคนบางคนในครอบครัวนี้ แต่ก็ไม่ได้หักมากมาย เพราะมีการแอบบอกใบ้ทีละนิดมาตั้งแต่ต้นเล่มแล้วค่ะ


     ส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าบรรยากาศในเรื่องนี้คล้ายกับการ์ตูนเรื่อง ชั่วโมงเรียนพิศวง (学校怪談) เลยค่ะ (ไม่รู้จะรู้จักกันไหม แต่ถ้ารุ่นๆเดียวกับเราน่าจะเคยได้อ่านกันอยู่) มันเหมือนจะน่ากลัวแต่ก็ไม่น่ากลัว ไม่ใช่ผีตุ้งแช่ หรือเรื่องกดดันอะไรแบบนั้น ออกแนวเรื่องลึกลับ เหมือนเราฟังเพื่อนเล่าเรื่องผีหรือฟังพวกตำนานปากต่อปากทั้งหลาย และเรื่องสั้นแต่ละตอนไม่มีตอนจบและบทสรุปค่ะ ผู้เขียนเขียนแบบเว้นช่องว่างให้คนอ่านไปจินตนาการต่อได้เรื่อยๆ ซึ่งถ้าจะน่ากลัว ก็น่าจะเป็นความน่ากลัวที่มาจากจินตนาการของพวกเราเองมากกว่า

     ด้วยความที่เล่มนี้เป็นเรื่องสั้นขนาดสั้น ถ้ารู้สึกว่าตัวเองไม่มีสมาธิพอจะอ่านเรื่องอะไรยาวๆ ส่วนตัวว่าเรื่องแบบนี้ก็เป็นทางเลือกที่ดีนะคะ จำนวนหน้าต่อเรื่องไม่เยอะ อ่านไม่ยาก (แต่บางทีก็ต้องดูศัพท์แปลกๆบ้าง หรือต้องใช้ความพยายามในการจำชื่อคนนิดหน่อย) หยิบมาอ่านก่อนนอนหรือเวลาว่างสั้นๆได้สบาย แต่ถ้าเป็นคนขี้กลัว อ่านแล้วกลัวจะเก็บไปคิดต่อก็ข้ามเล่มนี้ไปได้ค่ะ


     พอไม่ได้เขียนนานรู้สึกแปลกๆเหมือนกันแฮะ จริงๆแล้วส่วนตัวตั้งใจไว้ว่าอยากอ่านนิยายภาษาญี่ปุ่นให้ได้อย่างน้อยปีนึง 2-3 เล่มขึ้นไป ปีนี้กว่าจะได้เริ่มเล่มแรกก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว คงต้องพยายามหยิบมาอ่านให้บ่อยขึ้นแล้วล่ะค่ะ


     ไว้พบกันใหม่รีวิวเล่มหน้าค่ะ