สวัสดีค่า กลับมาอีกครั้งกับการรีวิวนิยายญี่ปุ่นหลังจากหายไปนาน (จริงๆแล้วคืออ่านไม่จบแล้วไม่ยอมอ่านต่อซักที) สำหรับคราวนี้เป็นนิยายขนาดยาวเล่มเดียวจบที่เราใช้เวลาอ่านนานมากค่ะ แต่คิดว่าหลายคนน่าจะเคยได้ยินชื่อเรื่องนี้กันมาบ้างล่ะ
(ภาพจาก Amazon)
ชื่อเรื่อง : りさ子のガチ恋♡俳優沼 (Risako no GACHIkoi ♡ Haiyuu-numa)
ผู้เขียน : 松澤くれは (Kureha Matsuzawa)
สำนักพิมพ์ : 集英社文庫 (Shuueisha Bunko)
จำนวนหน้า : 381 หน้า
ราคา : 700 เยน + ภาษี
นียามะ ริซาโกะ สาวโสดอายุ 26 ปี เป็น OL ธรรมดาๆคนนึงที่มีงานอดิเรกคือการตามหนุ่ม 2.5D ที่เป็นดาราละครเวที จองตั๋วทุกรอบ เข้าทุกอีเวนต์ที่มี ลงทุนกับกู๊ดส์ทุกอย่าง สรรหาของขวัญราคาแพงมาให้กับโอชิของตัวเอง ซึ่งคนที่เธอคลั่งใคล้นั้นก็คือเซกาวะ โชตะ ดาราหนุ่มหล่อที่กำลังรุ่งในสายอาชีพนักแสดงละครเวที โดยริซาโกะมองว่าโชตะนั้นคือดวงอาทิตย์ที่คอยให้ความอบอุ่นกับชีวิตที่เหี่ยวเฉา เป็นแรงใจในการใช้ชีวิตของเธอ โดยในกลุ่มของริซาโกะนั้นยังมีเพื่อนติ่งอีกสองคนที่ไปด้วยกันทุกงานเช่นกัน ในช่วง hi touch หลังการแสดง ริซาโกะรู้สึกว่าโชตะแอบมีบีบมือตัวเอง ทำให้เธอคิดไปเองว่าโอชินั้นปฎิบัติกับตัวเองพิเศษกว่าแฟนคนอื่นๆ
ในยุคที่ social media เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันเช่นนี้ ทุกคนต่างใช้ทวิตเตอร์ ไลน์ หรือช่องทางอื่นๆในการแลกเปลี่ยนข้อมูลและสื่อสาร ซึ่งก็รวมถึงกลุ่มแฟนคลับและตัวดาราด้วยเช่นกัน ริซาโกะสร้างแอคเคาต์ทวิตเตอร์แยกไว้หนึ่งอันสำหรับโต้ตอบกับโชตะโดยเฉพาะ และในช่วงแรนดอมตอบคำถามของโชตะ มีแฟนที่ถามโชตะไปว่า โชตะมีแฟนหรือยัง ซึ่งแน่นอนว่าคำตอบที่ได้กลับมาก็คือ "ไม่มีครับ ตอนนี้งานคือชีวิตของผม" แน่นอนว่าริซาโกะเลือกที่จะเชื่อในคำพูดของโชตะ
แต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นโลกอินเตอร์เน็ต นอกจากแอคเคาต์พูดคุยทั่วไปแล้ว ก็ยังมีสิ่งที่เรียกว่า 愚痴垢 (หรือแปลเป็นไทยแบบง่ายๆว่า แอคเห็บ) ที่คอยตามด่า นินทาว่าร้ายคนมีชื่อเสียงด้วยเช่นกัน แน่นอนว่าโชตะเองก็เป็นหนึ่งในเป้าหมาย เมื่อมีหนึงในทีมนักแสดงรูปในงานเลี้ยงหลังจบการแสดง และในกลุ่มนั้นมีผู้หญิงคนนึงที่ไม่ได้เป็นหนึ่งในทีมละครเวที ใส่หมวกใบเดียวกับที่โชตะมีเข้ามาร่วมเฟรมด้วย... โชตะจึงตกเป็นเป้าหมายของแอคเห็บและแฟนเดนตายที่ตามขุดคุ้ยว่า จริงๆแล้วโชตะมีหญิงซุกเอาไว้หรือไม่
ในอีกด้านหนึ่ง ชิโนโตะ รุรุ กราเวียร์ไอดอลสาว คือหญิงสาวใส่หมวกคนนั้น และเธอก็กำลังคบอยู่กับโชตะจริงๆ ได้พยายามอัพ SNS แบบบอกเป็นนัยๆอยู่เสมอ ทั้งถ่ายรูปให้ติดแบบแวบๆ อัพสเตตัสที่ดูมีอะไรเกี่ยวข้องกับโชตะ เหมือนเป็นการบอกแบบกลายๆว่าตัวเองกำลังคบและอาศัยอยู่กับโชตะ ซึ่งก็ไม่รอดจากปากเหยี่ยวปากกาทั้งหลาย ริซาโกะเองเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่รุรุนั้นก็ทำแบบนี้บ่อยจนริซาโกะเองก็รู้สึกแย่ เพราะโชตะขายความเป็นหนุ่มหล่อและไม่มีแฟน ทำให้เธอมองว่าผู้หญิงคนนี้จะมาทำลายชีวิตของโชตะ แต่ก็ยังพยายามเชื่อในตัวของโชตะ โอชิของตัวเองอยู่
จนกระทั่งวันหนึ่ง ริซาโกะและเพื่อนๆก็ได้เข้าอีเวนต์วันเกิดของโชตะ ที่เป็นอีเวนต์แบบถ่ายรูปคู่ ริซาโกะแต่งตัวสวย ซื้อเสื้อผ้าใหม่ ด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าโชตะจะต้องจำตัวเองได้ แต่แล้วความหวังตรงนั้นก็พังทลาย เมื่อเธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วเขาพูดกลับมาหาเธอคำแรกว่า "ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ทำให้ริซาโกะผิดหวังมาก และเลือกที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อปกป้องอนาคตของโชตะ โอชิที่เป็นดั่งดวงอาทิตย์ของเธอ...
(ภาพจาก Amazon)
เว็บไซต์ของละครเวที : http://www.finepromotion.co.jp/gachi/
ดังนั้น ลักษณะการเล่าเรื่องในเล่มนี้จะค่อนข้างกระชับ ได้กลิ่นอายละครเวทีเยอะมาก ทั้งการแบ่งบท การบรรยายความรู้สึกนึกคิดของฝั่งริซาโกะหรือโชตะ โดยคนเขียนใช้การแทนตัวว่า ฉัน ผม สลับกันไปในแต่ละบท เพื่อบรรยายความรู้สึกนึกคิดและเหตุการณ์ต่างๆผ่านสายตาของตัวเอก ซึ่งการเล่าเรื่องแบบนี้ทำให้เราเห็นในใจของริซาโกะว่า เธอคิดอย่างไรในฐานะแฟนคลับที่รักโอชิมากแบบมากๆๆ (จนถึงขั้น ガチ恋 หรือการตกหลุมรักดาราแบบอยากเป็นตัวจริง อยากให้ดาราสนใจและจดจำตัวเองได้ อยากให้ดาราให้ความสำคัญและปฏิบัติกับตนเป็นคนพิเศษเพียงคนเดียว ประมาณนั้นค่ะ) ซึ่งหลายประโยคก็ทำให้เราสะอึกเหมือนกันนะ เหมือนเข้ามานั่งอยู่ในใจเราแล้วถ่ายทอดออกมาเลย แต่หลายอย่างที่คิดไปเอง เพ้อไปเอง อันนี้น่ากลัวมากค่ะ... ส่วนทางด้านของโชตะและรุรุ เราก็ได้เห็นเช่นกันว่าทางฝั่งนั้นเขามองกลุ่มแฟนคลับที่คอยตามเชียร์เช่นไร รวมถึงแสดงให้เห็นถึงตัวตนหน้าฉากและหลังฉากของคนในวงการด้วย
ด้วยความที่เรื่องราวดำเนินไปทั้งในโลกจริงและโลกเสมือน ข้างในเล่มจะมีเรื่องของการใช้ SNS เข้ามาเอี่ยวเยอะมาก ทั้งทวิตเตอร์ ไลน์ บล็อก รวมถึงมีคอลัมน์ซุบซิบดาราที่ใช้ภาษาแรงๆมาให้เราอ่านคั่นเพื่อให้เห็นภาพด้วย ซึ่งโลกอินเตอร์เน็ตที่เราสื่อสารผ่านตัวอักษร พอมาอยู่ในรูปแบบนิยายที่เป็นตัวอักษรแล้วเราว่าเข้าใจง่ายกว่าตอนที่ดูละครเวทีเยอะเลยค่ะ นอกจากนี้ ภาษาในเล่มจะมีการใช้ศัพท์แสลงเยอะมาก โดยเฉพาะแสลงในอินเตอร์เน็ต ศัพท์โอตะทั้งหลาย (ทูช็อต โบรไมต์ บลาๆๆ) และมีบทของละครเวที 2.5D ที่แฟนตาซีหนักๆอีก ก็บอกตรงๆว่ามีหลายส่วนที่อ่านยากล่ะค่ะ แต่ถ้าใช้แอพพวกนี้บ่อยๆจะนึกภาพตามได้ไม่ยาก
โดยสรุปแล้ว เรื่องนี้ทำให้คนที่เป็นติ่งด้วยกันอินได้ไม่ยากค่ะ หลายประโยคมันสะกิดใจ แทงใจดำเหมือนเข้ามานั่งในใจแล้วเขียน เนื้อหาเข้มข้นดีค่ะ แต่ถ้าขี้เกียจอ่าน ก็ลองหาฉบับละครเวทีมาดูกันได้เช่นกันค่า
แล้วพบกันใหม่เล่มหน้าค่ะ
0 Comments