BAKAMONO IN JAPAN : DAY 4 – Morning Musume Concert (Reina Tanaka Graduation)

บันทึกการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรกในชีวิตของกะเหรี่ยงสาวชาวไทยผู้หลงใหลญี่ปุ่น กับทริปลุยเดี่ยวเปรี้ยวสุดๆ ณ ประเทศในฝัน

 

          วันที่ 21 พฤษภาคม 2013…

 

 

          และแล้วก็มาถึงวันนี้จนได้ กับคอนเสิร์ตจบการศึกษาของ Reina Tanaka แห่ง Morning Musume ด้วยความที่เมื่อวานเพิ่งกลับจากฮาโกเน่แถมนั่งเม้าท์มอย+ดื่มเบียร์กินขนมกันยันตีสาม วันนี้ก็เลยลุกจากเตียงช้าหน่อย กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวออกจากที่พักก็ 9 โมงเช้าเข้าไปแล้ว เรื่องตั๋วคอนเสิร์ตก็ไม่มีอะไรต้องห่วงเพราะกดจองกันไปตั้งแต่ต้นปี ก่อนจะไปขอวีซ่าด้วยซ้ำ เพราะวันนี้จะได้เจอกับแฟนมอร์นิ่งอีกเยอะแยะ เราก็เลยหอบเอาของฝากที่ขนมาจากไทยที่จะไว้แจกติดมาด้วย หนักเอาการทีเดียว

 

          เราขึ้นโตเกียวเมโทรไปลงสถานี Kudanshita แล้วก็เดินเข้าไปที่สถานที่จัดงานวันนี้ นั่นคือ Nihon Budoukan นั่นเอง ตอนแรกที่เดินเข้าไปก็ไม่คิดอะไรมาก แต่พอถึงตรงที่ขายของหน้าคอนเท่านั้นแหละถึงกับอึ้ง เพราะคนต่อแถวกันยาวเป็นกิโลเลย แต่ได้ข่าวว่าคอนเสิร์ตเริ่มจริงๆตอนห้าโมงเย็น และเวลาที่เราเข้าไปตอนนั้นมันประมาณเกือบสิบโมงได้ ค่อยยังชั่วที่เดินไปดูแถวขายของสำหรับผู้หญิงแล้วมันไม่ยาวขนาดนั้น (จะมีแถวแยกสำหรับผู้หญิงและครอบครัวโดยเฉพาะเลย ไม่ต้องไปเบียดเสียดกับกลุ่มโอตะผู้ชาย หรือผู้หญิงคนไหนอยากไปต่อแถวกับโอตะชายก็ไม่ว่ากัน) เราก็เลยค่อนข้างวางใจ เดินเอาของไปฝากไว้ในล็อกเกอร์สถานีแล้วไปเที่ยวแถวนั้นก่อนดีกว่า

 

          ฝั่งตรงข้ามกับบูโดคังคือศาลเจ้ายาสุคุนิ ที่ถือว่าเป็นศาลเจ้าใหญ่ที่สร้างโดยจักรพรรดิเมจิที่มีความสำคัญมากแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น เดินเข้ามาแล้วถึงกับตาค้างกับความใหญ่โตของโทริอิ ความกว้างของทางเดิน และระหว่างทางก็จะมีอนุสาวรีย์รวมถึงอนุสรณ์สถานรำลึกต่างๆด้วย ด้วยความที่วันนี้เป็นวันธรรมดาบวกกับมีมหาวิทยาลัยอยู่ใกล้ๆ เราก็เลยได้เห็นทั้งหนุ่มออฟฟิศ เด็กม.ต้น ม.ปลายเต็มไปหมด (อาหารตามาก) เชื่อแล้วล่ะว่าที่ก่อนหน้านี้คนญี่ปุ่นที่บริษัทแซวๆมามันจริง ว่าโตเกียวเนี่ยอิเคเมนเยอะ 5555

 

          กว่าจะเดินจากโทริอิแรกเข้าไปถึงหน้าศาลเจ้าจริงๆได้ก็ร่วมหนึ่งกิโล ข้างในศาลเจ้าใหญ่และร่มรื่นดี ด้านหน้ามีให้บริจาคเงินเพื่อปลูกต้นไม้บ้าง มีที่นั่งพักกลางหมู่ไม้และโรงละครแบบเปิดโล่งบ้าง (แน่นอนว่าไม่มีการแสดงอะไร) เราเดินเข้าไปไหว้ศาลเจ้าแล้วกำลังจะถ่ายรูปตรงที่เรากราบไหว้อธิษฐานกัน ปรากฏว่าเจ้าหน้าที่เดินมาบอกว่าถ่ายตรงๆไม่ได้นะ เค้าถือว่ามีพระเจ้าอยู่ ถ้าจะถ่ายต้องถ่ายเฉียงๆ เราก็แบบ ขอโทษค่า หนูไม่รู้ เจ้าหน้าที่เค้าก็ไม่ว่าอะไร สงสัยเพราะกะเหรี่ยงมาแบบนี้ทุกวันแน่ๆ แต่พี่แกพูดญี่ปุ่นใส่เรารัวๆเลยนะ อันนี้ก็น่าคิดนิดนึง

 

          ตอนที่ไปศาลเจ้าฮาโกเน่เราไม่ได้เขียนเอมะเพราะเอมะที่นั่นแพงมาก ค่อยยังชั่วว่าที่นี่ราคาถูกลงมากว่ากันนิดหน่อย (แต่ก็ต่างแค่สองสามร้อยเยน) ก็เลยเลือกเครื่องรางมาสองชิ้นสำหรับตัวเองและที่บ้านพร้อมกับเอมะ มาเขียนสิ่งที่อยากจะให้เป็นจริงลงไป ขอให้ส่งไปถึงพระเจ้าและสำเร็จสมความตั้งใจด้วยเถอะ

 

          พอออกมาจากศาลเจ้ายาสุคุนิ จุดหมายต่อไปของเราคือนากาโนะ ด้วยความที่มีโตเกียวเมโทรพาสอยู่ในมือและสถานีก็ครอบคลุมทั้งโตเกียว เราก็เลยตัดสินใจว่าจะไปเดินเล่นเพื่อหาเกมและซีดีมือสองถูกๆ บวกกับหาข้าวกินด้วยเลย พอออกมาจากสถานีรถไฟก็เจอกับทางเดินที่พาตรงเข้าไปยัง Nagano Broadway ด้วยความที่มาแบบเอ๋อๆเต็มที่ ก็เลยไม่ได้เจอร้านเกมและซีดีอย่างที่ตั้งใจ โอเคหน่อยตรงที่ไปเจอร้านขนมถูกๆเข้า และมีช็อกโกแลตชาเขียวตัวที่เราชอบมากตัวนึงขาย ก็เลยซื้อขนมมาเยอะพอสมควร

 

          สรุปว่าเราเดินหลงไปในกลุ่มซาลารี่แมนที่ออกมาหาข้าวเที่ยงกินกัน ซึ่งที่นี่ร้านอาหารเยอะมากจริงๆ ซอกซอยก็ยิบย่อยเต็มไปหมด ด้วยความงกของเราก็เลยเดินหาร้านที่คิดว่าราคาจะถูกมากๆอยู่นานทั้งที่ท้องมันก็ร้องหิวเต็มที่ สุดท้ายมาลงเอยที่ร้านน่ากินที่นึงที่ดูราคาแล้วน่าจะโอเค+เรากิวไม่ไหวแล้ว (ซึ่งตอนจ่ายเงิน ราคามันก็พอๆกับร้านที่เราเดินไม่เข้าๆมาตลอดอยู่ดี) เป็นเซ็ตฮัมบากุที่รสชาติอร่อยมากถึงมากที่สุด ไม่รู้ว่าเพราะความหิวด้วยส่วนนึงหรือเปล่าที่ทำให้รสชาติประทับใจเรามาก และปริมาณที่ให้มาก็เยอะมาก คือกินหมดนี่แล้วจุดสุดๆ ทั้งชุดประมาณ 700-800 เยน ซึ่งพอกลับมาคิดอีกทีแล้ว จริงๆมันก็ไม่ได้แพงอะไรมากมายเลยนะ ก่อนหน้านี้เราแค่ประหยัดเว่อร์ไปเองต่างหาก

          พอกินเสร็จก็ไปเดินย่อยอาหารต่ออีกประมาณหนึ่งชั่วโมง ไปเดินวนเวียนในร้านซีดีแถวๆนากาโนะซันพลาซ่าก่อนจะนั่งโตเกียวเมโทรกลับมาที่บูโดคังเพื่อซื้อของหน้าคอนและเจอกับเพื่อนๆ

 

          จากที่เมื่อเช้าคนต่อแถวกัน ตอนนี้คนเริ่มกระจายเพราะมีส่วนนึงที่ซื้อของเสร็จแล้ว หน้าคอนมีคนถือป้ายขอบัตรคอนเยอะมากจนเราแอบตกใจ เราเดินไปต่อแถวผู้หญิงที่คนต่อไม่เยอะมากเท่าเมื่อเช้า แต่ด้วยควาที่วันนี้อากาศร้อนมาก แดดร้อนเปรี้ยงจนแอบรู้สึกว่า นี่เราอยู่ญี่ปุ่นหรือเมืองไทยกันแน่ ทำไมมันถึงได้ร้อนขนาดนี้ แอบดูมือถือเห็นว่า 31 องศา คือจะร้อนไปไหนคะ เมื่อวานนี่ลงไปเกือบจะแตะ 10 องศาเลยนะคะ

 

          พอซื้อของหน้าคอนเสร็จ เราก็มานั่งเม้าท์มอยกับเพื่อนๆคนไทยและแฟนๆชาวญี่ปุ่นกัน แฟนๆญี่ปุ่นน่ารักกันมากจริงๆ งานนี้เลยเอาของที่เตรียมมาเดินแจกกันสนุกสนานมาก เม้าท์มอยกันอย่างมีความสุข เพื่อนหลายๆคนไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น แต่ด้วยความชอบที่จูนกันติด ทำให้ต่างคนต่างก็พยายามที่จะคุย จะสื่อสารกันให้ได้ เรียกได้ว่าประทับใจกันไปเลยทีเดียว มีบางช่วงที่เราจะแปลบ้าง เม้าท์เองบ้าง เฮฮากันเต็มที่ มีช่วงนึงที่เค้าออกไปซื้อของกิน ขากลับซื้อการิการิคุงกลับมาแจกกลุ่มคนไทยด้วย กะเหรี่ยงไทยซาบซึ้งเพราะอยากลองกิน+ร้อนจะตายอยู่แล้วค่ะ

          จริงๆแล้ววันนี้เรากะมาหาซื้อพีบีฟุคุจังด้วย แต่ปรากฏว่าหน้าคอนไม่มีขายซะงั้น ตอนแรกสุดที่ลองถามคนที่เคยมาคอนเค้าบอกว่าปกติแล้วจะมีขายนะ แต่กลายเป็นว่ารอบนี้ไม่มี ที่ฮาโหลช็อปก็ขายหมดเกลี้ยง น้องเค้าของแรงมาก

 

          ยิ่งใกล้เวลาประตูเปิดคนยิ่งแน่น แล้วรอบนี้กะเหรี่ยงไทยที่มาดูคอนแกรดเรนะก็ค่อนข้างจะเยอะ นับได้เป็นสิบคนแต่ที่นั่งกระจายๆกันไป ก็เลยนัดแนะกันก่อนว่าคอนจบแล้วเดี๋ยวจะมาเจอกันที่นี่ๆก่อนจะแยกย้ายกันไป

 

          ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เรารอคอย ฝันมานานแล้วว่าอยากจะมาดูคอนมอร์นิ่งที่ญี่ปุ่นแบบสดๆด้วยตาของตัวเองสักที ด้วยความที่มี่นั่งเราติดยอดดอยจัด แต่ก็ถือว่ามองเห็นเวทีพอสมควรก็เลยไม่อะไรมาก (จริงๆแล้วแค่ได้ดู ได้อยู่ในบรรยากาศนั้นก็ฟินแล้ว) แสตนด์ค่อนข้างชันจนแอบเสียวตกเหมือนกันและขยับตัวเชียร์ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ ด้วยความที่วันนี้มันร้อนสุดๆ ตอนแรกเข้าไปในฮอลล์หวังว่ามันจะเย็น ปรากฏว่าร้อนไม่ต่างจากข้างนอกเลย

          พอคอนเริ่ม งานนี้เราก็ส่องค่ะ สำหรับรุ่นใหม่ตอนนี้เทใจให้กับฟุคุและน้องซากุระเต็มที่ ด้วยความที่ร้องสดกันตลอด ได้ฟังเสียงสดๆมันสุดยอดมากจริงๆ ซายูวิ้งมาก แต่ที่ประทับใจที่สุกคือเสียงน้องซากุระ ฟังแล้วขนลุกเลยทีเดียว น้องแววดีมาก มีร้องหลุดไปนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ แต่เป็นนิดเดียวที่ทำให้เรารู้สึกว่า เฮ้ย นี่ร้องสดได้ขนาดนี้เลยนะ ส่วนฟุคุนี่เป็นอะไรที่… เลือดแทบหมดตัว เพราะน้องสวยเซ็กเอ็กซ์แตกสุดๆ เซ็กส์แอพพีลเยอะมาก อีกคนนึงที่ประทับใจคือคานอน น้องเสียงร้องสดดีมาก ยังแอบลุ้นว่าอยากให้น้องได้ท่อนร้องให้เยอะกว่านี้

          วันนี้มีประกาศในคอนด้วยว่าจะแต่งตั้งให้ฟุคุกับฮารุนันเป็นซับลีดเดอร์คู่ ฟุคุร้องไห้เลย ส่วนฮารุนันดูช็อกไปเหมือนกัน ส่วนตัวว่าที่ตั้งพร้อมกันสองคนเพราะคนนึงอายุเยอะกว่า แต่อีกคนนึงก็เข้ามาในวงก่อน มันเลือกยากว่าควรจะให้ใครเป็นกันแน่ เพราะงั้นถึงได้แต่งตั้งทีเดียวเลยสองคน

          ตอนเรนะร้องเพลงโซโล่ ตอนนั้นเหมือนเราจะหน้ามืด หวิวๆ เกือบเป็นลมด้วย ไม่รู้เพราะอากาศร้อน นอนไม่พอ หรืออะไร กะเกรี่ยงนี่รีบนั่งลงแล้วคว้าเอายาดมที่ติดตัวมาจากไทยมาซู๊ดดังๆเลยค่ะ คือสภาพนั้นถ้าล้มลงไปนี่เจ็บหนักนะ แสตนด์มันชันมาก

          พอถึงช่วงอังกอร์ ทั้งฮอลล์กลายเป็นทะเลสีฟ้า มันเป็นบรรยากาศที่สวยงามมากจริงๆ ทุกคนพร้อมใจกันเรียกชื่อเรนะแล้วก็โบกแท่งไฟไปด้วย เรียกไปสักพักเรนะก็ออกมา แต่พิธีจบการศึกษาของเรนะเป็นอะไรที่… เราไม่คิดว่านางจะฮาได้ขนาดนี้ คือนางแซวทุกคนจริงๆ ไม่ว่ารุ่นน้องจะร้องไห้ยังไง นางก็จะมีวิธีปลอบในแบบของเรนะ ให้เรื่องเศร้าให้กลายเป็นเรื่องตลกไปซะ แถมเพลงที่ร้องจบการศึกษาคือ Kira Kira Fuyu no Shiny G อีกตะหาก เพลงขึ้นปุ๊ปทุกคนฮา มันเป็นเพลงของเรนะจริงๆ

 

          คอนจบ อารมณ์ไม่จบ กะเหรี่ยงไทยร่วมสิบชีวิตเลยยกขบวนกันไปหาอะไรกินต่อที่อุเอโนะกัน หลังจากเดินวนๆเวียนๆอยู่ซอยแถวๆอาเมะโยโกะกันพักนึงเพราะเลือกร้านไม่ได้ สุดท้ายก็เลยยกขบวนเข้าร้านเทนยะ ไปนั่งหน้าสลอนให้เจ้าของร้านมึนหัวกัน

 

          จะด้วยความหิว ความตื่นเต้น หรืออะไรก็แล้วแต่ กะเหรี่ยงทุกคนเอ่ยปากเป็นเสียงเดียวกันว่าร้านเทนยะอร่อยจริง กินกันอย่างมีความสุขมาก แล้วก็เม้าท์เรื่องคอนกันไปด้วย อยู่กันจนเกือบถึงเวลาปิดร้านถึงได้ฤกษ์เตรียมตัวแยกย้ายกันกลับที่พัก

 

          ก่อนกลับก็ขอให้พนักงานร้านช่วยถ่ายรูปหมู เอ้ย รูปหมู่ให้กะเหรี่ยงด้วย นับเป็นการมีทติ้งของแฟนคลับมอร์นิ่งชาวไทย(ในต่างแดน)ครั้งอลังการที่สุดเท่าที่เคยมาดูคอนกันเลยทีเดียว เพราะครั้งนี้ยกขบวนกันมาแบบจัดเต็มมากอะไรมาก

 

          วันหน้าวันหลังถ้ามีโอกาส เราอาจได้มารวมกลุ่มดูคอนเฮฮาสนุกสนานกันแบบนี้อีกก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว กลับที่พักไปนอนตายก่อนดีกว่า ต้องเก็บแรงไว้สำหรับตะลุยเมืองเก่าต่อในวันพรุ่งนี้