[Review] 真夜中プリズム

 

     สวัสดีค่า กลับมากับรีวิวหนังสือนิยายญี่ปุ่นอีกครั้ง สำหรับรอบนี้เราเปลี่ยนบรรยากาศมาอ่านแนวเบาๆ อ่านเรื่อยๆ ฮีลใจตัวเองผ่านเรื่องราวและตัวละครกันบ้างดีกว่า ต้องบอกว่าหลังๆ มาเราไม่ค่อยอ่านแนวเรื่องรักๆ ใคร่ๆ หรืออะไรเท่าไหร่ แต่ก็จะมีบางโอกาสที่อยากหยิบมาอ่านเหมือนกันค่ะ และรอบนี้ก็ถึงเวลาที่ว่านั่นแล้ว

     เล่มนี้ก็เป็นอีกเล่มที่ดองเอาไว้ในโปรแกรม unlimited อยู่นานมาก พอดีช่วงนี้มีอะไรหลายๆ อย่างด้วยก็เลยอยากอ่านเรื่องอะไรที่ช่วยให้ใจมันรู้สึกดีขึ้นบ้าง แล้วก็เลยตัดสินใจหยิบเล่มนี้มาเคลียร์กองดองกันสักทีค่ะ

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : 真夜中プリズム (Mayonaka Prism)

ผู้เขียน : 沖田円 (Okita En)

สำนักพิมพ์ : スターツ出版文庫 (Starts Publishing Bunko)

จำนวนหน้า : 219 หน้า

ราคา : 550 เยน 

     ชิโนซากิ สุบารุ นักเรียนหญิงชั้นม.ปลายปี 2 ที่เลิกทำกิจกรรมชมรมด้วยเหตุผลบางอย่างได้กุญแจปิศนาดอกหนึ่งจากครูที่ปรึกษา พร้อมกับกำชับสุบารุว่าให้เปิดตอนที่ไม่มีคน ซึ่งปรากฎว่ากุญแจดอกนั้นคือกุญแจดาดฟ้าอาคารเรียน หลังจากนั้น มิยาโนะ มานัตสึ น้องม.ปลายปี 1 ที่หล่อเหลาเป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งโรงเรียน (รวมถึงสุบารุที่แอบชอบมานัตสึอยู่เงียบๆ) ก็โผล่มาที่ดาดฟ้าและชวนสุบารุคุย

     มานัตสึชอบดวงดาวบนท้องฟ้ามาก เขาเป็นสมาชิกชมรมดาราศาสตร์ซึ่งมีเขาเป็นสมาชิกเพียงคนเดียว ในตอนแรกสุบารุตั้งใจจะมอบกุญแจดาดฟ้าให้เขา ปลีกตัวออกไปและไม่ยุ่งเกี่ยวกับมานัตสึอีก แต่มานัตสึก็รั้งสุบารุไว้ รวมถึงครูที่ปรึกษาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายมานัตสึก็บังคับใส่ชื่อสุบารุเป็นสมาชิกของชมรมดาราศาสตร์ด้วย ทำให้สุบารุได้เข้าเป็นสมาชิกของชมรมและได้ใช้เวลาอยู่กับมานัตสี ได้เห็นเขาในอีกด้านที่ต่างจากที่ทุกคนเคยเห็น และยังทำให้เธอที่สูญเสียแสงแห่งความหวังในชีวิตไปด้วยเหตุผลบางอย่างเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงขึ้นทีละน้อย

     สำหรับเราแล้วเราว่าเล่มนี้อ่านง่ายมากกกกก เนื้อหาเข้าใจไม่ยาก เรื่องราวถ่ายทอดดีโดยเฉพาะการเปลี่ยนแปลงของตัวสุบารุและมานัตสึที่เป็นเรื่องของการเติบโตในด้านความคิดและการก้าวข้ามผ่านอุปสรรค มีเรื่องราวของตำนานดวงดาวต่างๆ เข้ามาเกี่ยวข้องเพิ่มความโรแมนติก ส่วนตัวแล้วเราชอบที่การดำเนินเรื่องไม่ได้ยัดเยียดการพบกันหรือยัดเยียดการพัฒนาความสัมพันธ์ของทั้งคู่เลย ทุกอย่างมีที่มาที่ไป แม้จะเรียบง่ายแต่ก็มีที่มาที่ไปที่สมเหตุสมผลมารองรับ จังหวะการเล่าเรื่องตอนอ่านก็เป็นจังหวะสบายๆ อ่านแล้วสบายใจไม่กดดัน และมีหลายประโยคที่อ่านแล้วทัชใจจนแอบน้ำตาคลอนิดๆ ด้วย เพราะถึงจะดูเป็นเรื่องราวความรักของเด็กม.ปลายแต่ข้างในก็มีเนื้อหาบางส่วนที่อ่านแล้วเหมือนได้รับการปลอบประโลม เหมือนให้ความหวังแก่เราได้ด้วยเช่นกัน

     โดยส่วนตัวแล้วเราค่อนข้างชอบค่ะ รู้สึกอ่านแล้วสบายใจ มีหลายจังหวะที่แบบ เอ๊ะๆๆ ยังไงซิๆๆ ขนาดนี้แล้วรู้ตัวเถอะ อะไรแบบนี้บ้าง 55555 รู้สึกอ่านง่ายไม่น่าเบื่อดีค่ะ

     แล้วพบกันใหม่เล่มหน้าค่ะ