[Review] 江ノ島は猫の島である

 

     สวัสดีค่ะ กลับมาพบกันอีกครั้งกับรีวิวหนังสือภาษาญี่ปุ่นที่อ่านจบไป จริงๆ ตั้งใจจะมาอัพนานแล้วแหละแต่หลายอย่างรัดตัวมากทำให้ไม่มีเวลาเลย พอเริ่มหาเวลาได้แล้วคราวนี้เลยจะมาอัพที่ค้างๆ ไว้รวดเดียวเลยค่ะ (แต่จะทยอยโพสต์ค่ะ) ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่ยังตามอ่านรีวิวหนังสือของเราเสมอมาด้วยนะคะ

     สำหรับคราวนี้ก็ยังเป็นหนังสือที่ยืมจาก Kindle Unlimited อีกเช่นเคย เป็นเรื่องของแมวเหมียวๆ ที่อ่านได้เพลินๆ อ่านแล้วอมยิ้มตามไปแบบสุดๆ เลยค่ะ จริงๆ อ่านจบไปหลายเดือนแล้วด้วย ตอนแรกว่าจะอ่านเล่มสองก่อน (ตอนนี้เรื่องนี้มีออกมา 2 เล่ม อยู่ในโปรแกรมอันลิมิตทั้งคู่) แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้อ่านเล่มสองสักที เลยมาเขียนถึงเล่มหนึ่งเอาไว้ก่อนเหมือนเดิมแล้วกันนะคะ

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : 江ノ島は猫の島である (Enoshima wa Neko no Shima de aru)

ผู้เขียน : 鳩見 すた (Hatomi Suta)

สำนักพิมพ์ : マイナビ出版ファン文庫 (Mynavi Publishing Fan Bunko)

จำนวนหน้า : 228 หน้า

ราคา : 374 เยน 

     อายาโนะ โคจิ ชายหนุ่มที่เหนื่อยหน่ายกับชีวิตลาออกจากบริษัทที่ทำงานอยู่ด้วยเหตุผลบางอย่างและย้ายมาอยู่บ้านคุณปู่ที่เอโนะชิมะหลังจากคุณปู่เสียไปแล้วสองเดือน หลังจากย้ายมาอยู่ได้สามวัน วากะไฮ แมวลายเสือซึ่งเป็นแมวจรที่คนในชุมชนช่วยกันดูแลก็มาเยี่ยมเยือนบ้านคุณปู่อายาโนะที่ระยะหลังหายหน้าหายตาไป แต่กลับได้เจอกับโคจิแทน และไม่รู้ทำไม โคจิจึงเกิดฟังสิ่งที่วากะไฮพูดรู้เรื่องขึ้นมาเสียเฉยๆ 

     วากะไฮขอร้องให้โคจิช่วยไปเคารพหลุมศพของอาจารย์คุซามิ นักเขียนนิยายเพื่อนของคุณปู่อายาโนะซึ่งวากะไฮเคยเข้าออกเป็นประจำให้หน่อย เนื่องจากวากะไฮมองว่าที่หลุมศพนั้นเหมือนลูกหลานของอาจารย์ไม่มีใครมาเคารพหรือดูแลเลย จึงอยากให้ช่วยไปเคารพและสอบถามลูกหลานให้หน่อยว่าทำไมถึงไม่มาดูแล โคจิที่ว่างงานไม่มีอะไรทำจึงตกปากรับคำช่วยเหลือวากะไฮ แต่เมื่อได้สอบถามกับครอบครัวของอาจารย์จริงๆ แล้วจึงได้ทราบว่าทางครอบครัวก็ไปเคารพหลุมศพและดูแลตามปกติ แต่ทำไมถึงไม่มีของที่นำมาเคารพหลุมศพหรือดอกไม้กันเลยนะ...

     ส่วนตัวแล้วว่าเรื่องนี้น่ารักมากกกกก นุ่มฟูสุดๆ คือตัวโคจิเองถึงจะออกลูซเซอร์หน่อยๆ แต่ก็มีเหตุผลรองรับระดับหนึ่งที่กลายมาเป็นแบบนี้ พออ่านๆ ไปจะมีปริศนาเล็กๆ น้อยๆ ที่พวกแมวสรรหามาขอความช่วยเหลือจากโคจิเสมอ และโคจิเองก็น่ารักพอที่ยอมทำตามคำขอร้องของแมวแต่ละตัวที่มาหาจนมีเพื่อนเป็นน้องแมวในเกาะเต็มไปหมด

      นอกจากนี้ยังรู้สึกได้เลยว่าเวลาที่เราทุกข์ใจหรือมีปัญหา การพึ่งพาผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย โดยเฉพาะความสัมพันธ์ระหว่างโคจิกับวากะไฮที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาเสมอ และสิ่งที่วากะไฮร้องขอให้โคจิช่วยก็ทำให้โคจิได้เรียนรู้และทบทวนตัวเองในเรื่องของความสัมพันธ์กับผู้คนและมีทัศนคติที่ดีต่อตัวเองมากขึ้นด้วย

     ส่วนตัววากะไฮเองก็เหมือนคุณปู่ที่ผ่านโลกมามาก คอยชี้แนะและบ่นให้โคจิฉุกคิดขึ้นมาได้อยู่หลายครั้ง ตัวโคจิเองก็ไม่ถือว่าตัวเองเป็นมนุษย์หรือมีอคติ คอยให้ความช่วยเหลือและรับคำแนะนำที่ดีจากแมวในหลายๆ อย่าง ทั้งยังเป็นความสัมพันธ์ที่คนเลี้ยงแมวหลายคนก็อาจจะอยากมีแบบนี้เช่นกันว่าถ้าตัวเองสามารถสื่อสารกับแมวได้ เราอาจได้มุมมองหรือคนที่ช่วยเตือนใจเราเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งก็เป็นได้

     ตัวละครอื่นๆ ในเรื่องเองก็น่ารัก มาเป็นส่วนเสริมให้เรื่องราวสมบูรณ์มากขึ้น แต่ด้วยความที่เล่มนี้ยังเป็นแค่เล่มแรก จะยังมีเรื่องบางเรื่องที่ยังไม่คลี่คลาย และการเติบโตของโคจิน่าจะมีพัฒนาการที่ดีกว่านี้ต่อไปในเล่มสองด้วย

     แล้วพบกันใหม่เล่มหน้าค่ะ