[Review] １５歳、終わらない３分間

     สวัสดีค่า กลับมาพบกันอีกครั้งกับรีวิวนิยายญี่ปุ่นหลังจากที่ดองไว้นานแสนนาน สำหรับรอบนี้เป็นนิยายที่เหมือนจะเบาแต่ก็ไม่เบาเท่าไหร่ กับเรื่อง １５歳、終わらない３分間 (15 sai Owaranai 3-pun kan) หรือแปลไทยแบบตรงๆว่า “อายุ 15 ปี กับสามนาทีที่ไม่จบสิ้น”

(ภาพจาก Amazon)

ชื่อเรื่อง : １５歳、終わらない３分間 (15 sai Owaranai 3-pun kan)
ผู้เขียน : 八谷紬 (Tsumugi Hachiya)
สำนักพิมพ์ : スターツ出版 (Starts Publishing) 
จำนวนหน้า : 249 หน้า
ราคา : 540 เยน + ภาษี


      ก่อนอื่นขอสารภาพก่อนว่าเล่มนี้เราอ่านจบนานนนนนมากแล้วค่ะ ตั้งแต่ตอนเรายังแลกเปลี่ยนอยู่ที่ญี่ปุ่นปีก่อนแน่ะ เผอิญว่าเป็นช่วงรอยต่อตอนใกล้จะกลับไทยด้วย ก็เอาหนังสือใส่กล่องลงเรือมา พอมาถึงไทยก็ทำโน่นทำนี่จนลืมว่าจะรีวิวไปเสียอย่างนั้น แต่ตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบปีแล้ว มีนิยายอีกเล่มที่หยิบมาอ่านใกล้จบแล้ว เลยว่าเอาน่ะ เอาเล่มนี้มารีวิวให้สมกับที่ตั้งใจ (ดอง) ไว้เสียที

 
     เรื่องย่อคร่าวๆของเล่มนี้คือเรื่องของมิยาโกะ เด็กสาวผู้เบื่อโลก และตั้งใจจะจบชีวิตของตนเองในวันครอบรอบอายุ 15 ปีโดยการกระโดดลงมาจากดาดฟ้าตึกของโรงเรียน แต่จู่ๆเธอกลับลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องเรียนพร้อมกับเจอเพื่อนร่วมชั้นเรียนอีก 4 คน โดยทั้งหมดนั้นติดอยู่ในช่วงเวลาสามนาทีก่อนที่มิยาโกะจะฆ่าตัวตาย เวลาได้เดินวนเวียนเช่นนั้นไปเรื่อยๆและไม่สามารถออกไปจากห้องเรียนได้เลย ทำให้ทั้งห้าคนต้องช่วยกันหาวิธีการเพื่อให้หลุดพ้นไปจากช่วงเวลาสามนาทีที่ดำเนินไปชั่วนิจนิรันดร์นี้ให้ได้

     เหตุผลในการฆ่าตัวตายของมิยาโกะ เจ้าตัวได้บอกไว้ตั้งแต่ช่วงต้นของหนังสือเลยว่าเธอเบื่อการมีชีวิต มองว่าการมีชีวิตอยู่และทำตามกฎเกณฑ์ที่สังคมตีกรอบไว้เป็นเรื่องที่น่าเบื่อ เธอไม่ได้มีปัญหากับเพื่อน ไม่ได้ถูกกลั่นแกล้ง เธอแค่อยากจบชีวิตที่ว่างเปล่าของเธอลงเสียเฉยๆ แต่ในจังหวะที่เธอตัดสินใจทิ้งตัวลงจากดาดฟ้า เธอกลับได้เห็นหน้าของคิริซากิ เพื่อนร่วมชั้นในระหว่างที่ตัวลอยอยู่กลางอากาศ และเธอก็ฟื้นขึ้นมาในห้องเรียนพร้อมกับคิริซากิและเพื่อนร่วมชั้นที่ถูกถึงให้เข้ามาในห้วงเวลาปริศนานี้แบบไม่ทราบสาเหตุ

     เนื้อเรื่องจะเน้นที่ความรู้สึกของตัวเองคือมิยาโกะเป็นหลัก โดยในตอนแรกมิยาโกะไม่กล้าบอกความจริงกับทุกคนว่าตัวเองฆ่าตัวตายในช่วงเวลานั้น จนเมื่อสถานการณ์ในห้องเริ่มตึงเครียดขึ้น เด็กแต่ละคนก็เริ่มปอกเปลือกหัวใจ บอกเล่าประสบการณ์ชีวิต ความอ่อนแอของตัวเองออกมาในห้องเรียนนั้นทีละนิด มิยาโกะได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเพื่อนร่วมชั้นที่เธอไม่ได้สนิทสนมมาก่อน ทำให้เธอเริ่มคิดทบทวนขึ้นมาว่าเป็นเพราะอะไร พระเจ้าจึงได้ดึงเธอและคนอีกสี่คนนี้มารวมกันไว้ ในท้ายที่สุดแล้ว เมื่อทั้งห้าคนหาจุดร่วมที่เคยมีร่วมกันได้ และมิยาโกะก็นึกถึงเรื่องราวของเพื่อนในอดีตของเธอขึ้นมาได้ นำไปสู่การคลี่คลายปมของเรื่องทั้งหมด


     โดยส่วนตัวแล้วเรื่องนี้จะมีทั้งส่วนที่อ่านง่ายและอ่านยากปนๆกันไป การผูกปมในใจของตัวเอกสำหรับเราคือทำได้ดีเลยทีเดียว ประเด็นหลักใหญ่ๆอยู่ที่ความสับสนในความเป็นตัวของตัวเองที่ต้องสวมหน้ากากเข้าสังคม จนหลงลืมและทำให้ตัวตนของตัวเองว่างเปล่า ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กในวัยเรียน (รวมถึงผู้ใหญ่อีกหลายๆคน) มักจะเผชิญ ช่วงอายุ 15 ปีจะว่าไปแล้วก็เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อในวัยที่เพิ่งพ้นจากมัธยมต้นเป็นเด็กมัธยมปลาย จะเป็นเด็กก็ไม่ใช่ จะก้าวขึ้นเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่เชิง ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะเกิดความสับสนต่างๆเหล่านี้ขึ้น

     ในส่วนของการเรียงเนื้อเรื่องก็เรียงแบบค่อยๆคลี่คลายปมไปทีละจุด ไม่ได้กระโดดข้ามไปข้ามมา ด้วยความที่เนื้อเรื่องเป็นแนวออกแฟนตาซีนิดๆ ก็จะมีเรื่องของเงื่อนไขพิเศษเล็กๆน้อยๆเพิ่มขึ้นมา และตอนจบนั้นก็ไม่ใช่แบบที่คาดไว้ ถือว่าหักมุมใช้ได้เลยทีเดียว และด้วยความที่ธีมเรื่องเกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวันและโรงเรียน ดังนั้นก็จะไม่มีศัพท์ยากมากค่ะ แต่อาจมีบางตอนที่อ่านเข้าใจยากเสียมากกว่า


     พออ่านจบก็ได้โอกาสมองสำรวจตัวเองเหมือนกัน ถึงเราจะไม่ได้ว่างเปล่าแบบมิยาโกะ แต่เราก็ไม่ปฎิเสธว่าเราก็มีช่วงเวลาเดียวกับที่มิยาโกะได้เผชิญอยู่บ่อยๆ (แม้แต่ในปัจจุบันก็ตาม) สำหรับเล่มนี้แล้ว ส่วนตัวถือว่าชอบพอสมควรเลยล่ะ แต่ตอนที่เขียนรีวิวนี้ก็ยอมรับตามตรงว่าด้วยความที่อ่านจบมานาน ความรู้สึกหลายๆอย่างในตอนนั้นก็ไม่สดใหม่แล้ว ได้แค่บอกว่า ถ้าใครสนใจก็ลองหามาอ่านดูได้นะคะ แล้วพบกันใหม่กับรีวิวเล่มหน้าค่ะ